یادداشتی درباره فیلم کوتاه "زرد"

فیلم کوتاه "زرد" به کارگردانی سحر محموی و تهیه کنندگی محمدمتین کهن ترابی به موضوع کودک همسری در ایران می پردازد و تاکنون چندین حضور موفق در عرصه بین المللی داشته است. در زیر یادداشتی کوتاه از مهسا علی نقیان درباره ی زرد می خوانیم.

روایت معذلات اجتماعی، در ظرف فیلم کوتاه جسارت زیادی طلب می­کند. سحر محمودی در تجربه خود، دست به یکی از موضوعات بزرگ و البته مهم اجتماعی و فرهنگی زده است. ما با شهری کوچک روبروایم که به ظاهر همه چیز سر جای خود است. جشن و سروری است و همه خوشحالند. اما در پس این خوشحالی در دل یک کودک غوغایی برپاست. 
سحر محمودی توانسته با تکیه بر جزییات و حالات کاراکترهای نه چندان مهم فیلم، به غوغای درونی کودک عینیت ببخشد. رابطه پدرش و مرد میانسال، حضور پررنگ زنی که در عروسی برادرش شرکت کرده است و مدام به همه نیش و کنایه می­زند، حضور زنان دیگر در مجلس که برخی مغموم و برخی دیگر خوشحالند و مهمتر از همه حضور دو کودک دیگر فیلم، فضای مناسبی را برای درک سرنوشت محتومی که در انتظار دختربچه است ایجاد می­کند. یکی از کودکان که با لباس مشکی در مجلس عروسی حضور یافته است، نظاره گر گذشته خود است و عروس، انگار آینده خود را در پس نگاه­های معصومانه او می­جوید. کودک دیگر که برای عروس حاضر در مجلس، عروسک خود را هدیه آورده است از آنچه که دارد بر سر دوستش می­ آید بی­خبر است و نمی­داند که دوستش از این پس کودکی نخواهد کرد. همه اینها، در کنار فضای بسیار شادی که در قسمت مردانه مجلس برپاست و رقص و پایکوبی مردان که سر به آسمان گذاشته است، در برابر فضای سردی که قسمت زنانه عروسی را در برگرفته است، اتمسفر فیلم را می­سازند. 
در پایان عروس که در تمام مدت فیلم، نظاره­گر سرنوشتی که پدرش برای او رقم زده است بوده، راهی جز قبول این زندگی برخود نمی­بیند.
نویسنده و کارگردان فیلم زرد، از نشانه­ های زیادی در فیلم استفاده می­کند، که همگی در یک راستای مضمون فیلم پرداخته شده ­اند.